پریزهای برق از نظر شکل، اندازه و نوع اتصال بر حسب کاربرد، مقدار ولتاژ و آمپر عبور کرده از آنها متفاوت هستند. پریز های برق دارای انواع مختلفی مانند تک فاز یا سه فاز هستند که بر اساس نوع حفاظت دسته بندی می شوند، برخی از آن ها دارای اتصال به زمین بوده و برخی دیگر بدون اتصال به زمین هستند.
بر اساس بند ۱۳-۷-۲-۱ مبحث ۱۳ مقررات ملی ساختمان ویرایش ۱۳۹۲:
کلیه پریزها، اعم از یک فاز یا سه فاز، باید برای وصل هادی حفاظتی دیک اتصال اضافی داشته باشند.
هادی حفاظتی چیست؟
هادی حفاظتی همان سیستم اتصال زمین یا ارتینگ است که قابلیتهای زیر را ایجاد می کند:
الف ـ حفاظت و ایمنی جان انسان
ب ـ حفاظت و ایمنی وسایل و تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی
ج ـ فراهم آوردن شرایط ایده‌ال جهت کار
د ـ جلوگیری از ولتاژ تماسی
ه ـ حذف ولتاژ اضافی
و ـ جلوگیری از ولتاژهای ناخواسته و صاعقه
ز ـ اطمینان از قابلیت کار الکتریکی
پریزهای دارای هادی حفاظتی دارای یک اتصال اضافی هستند که به سیستم هادی حفاظتی ( ارتینگ) متصلند.
برای عمل کردن اتصال زمین در پریزهای نیاز به یک سیستم ارتینگ ( هادی حفاظتی) شامل سیم کشی مربوطه و چاه ارت است.
حفاظ کودک
یکی از نکاتی که باید در نظر داشت دسترسی کودکان به پریزهاست. ورود میخ، سیم یا اشیا فلزی به پریزها توسط کودک می تواند باعث برق گرفتگی او شود. برای جلوگیری از این حادثه چند روش وجود دارد. یکی از این روشهااستفاده از پریزهای حفاظدار است. این پریزها در داخل پوششی دارند که در حالت معمول جلوی سوراخ پریز را می گیرد. در اثر فشار دوشاخه جابجا می شود و سوراخ پریز باز می شود. وجود گرد و خاک و همچنین با گذشت زمان دریچه های این پریزها کارایی اولیه خود را از دست می دهند.
شیوه دیگر، نصب پریز در ارتفاع مناسب است که دست کودک به راحتی به آن نرسد.